– Солай деуге болады. Өйткені анам Разия өнерлі кісі еді. Ән салатын. Үй шаруашылығында болып, балалардың тәрбиесімен айналысты. Әкем Қабылбай күрішші болды. Бауырларымның ішінде ағам Әбілтай екеуміз өнерге жақынбыз. Ол кісі де мен секілді аудандағы өнерпаз ардагерлерден құралған «Атамұра» ұлт-аспаптар ансамблінің құрамында.

Мектеп қабырғасында жүрген кезден-ақ аудандағы оркестердің құрамында болып, ән айтып жүрдім. Талай жарыстарға қатысып, жүлдемен оралдық.

– Мектептен кейін өнер жолына түскім келді. Алайда шығармашылық тапсыру емтиханына кешігіп қалыппын. Сөйтіп Алматыдағы Зооветеринариялық институтына оқуға түстім. Зоотехник-инженер мамандығын алған соң, жолдамамен Қарағанды облысының Нұра ауданына қарасты Киевка совхозында екі жыл еңбек еттім. Содан соң туған жерге оралып, сол кездегі Қазалы қаласындағы СПТУ-34 мекемесінде, кейін №17 мектепте мұғалім болдым. Бертін келе С.Сейфуллин атындағы №165 мектептен музыка пәнінен оқушыларға білім беріп, зейнеткерлік демалысқа шықтым.

Алғашқы туындым институт қабырғасында өмірге келді. Бір күні бөлмеде жалғыз отырғаныма радиодан Мұхиттың әні шырқалды. Сол әннен шабыт алсам керек, ойыма әуен оралып, «О,Зәуреш» әнін шығардым. Сөзі де өзімдікі, алғашқы орындаушысы да өзім. Оқу орнында өнер студиясы болды. Оркестрдің құрамында болып, домбырада ойнадым. Гитара, прима-қобыз, баян, бас домбырада тарта аламын.

– Көбіне оңаша қалғанда тың дүниелер туады. Табиғаттың керемет көрінісі де менің музама айнала алады. Әсемдіктен алатын әсерім де жоқ емес.

– Әр ән өзінше бір әлем. Бір-бірінен бөле-жара қарау мүмкін емес. Олда балаңдай ғой. Әрбірінің өзіндік орны мен шығу тарихы бар. Мен патриоттық тақырыпта да, лирикалық жанрда да жазамын.

«Аралым, Аяулым», «Он екі ирек», «Әләулім» әндерім қазақ телевизиясының алтын қорына қабылданған. 1998 жылы жазылған «Қызыма» атты әнім сол уақыттан бері ұзату тойларында айтылып жүр. 70 әнім қазақ авторлар қоғамында тіркелген. Күйлерім мен арнайы шығармаларым да бар.

– Иә, 50-60 шақты балаларға арнап жазған әнім бар. «Әжем айтқан ертегі», «Көгершіндер», «Суық торғай», «Су торғай», «Анашым», «Егеменді ел Қазақстан» сынды әндерім мектеп оқулықтарына енген.

– Зайыбым Жаңыл бастауыш сынып мұғалімі болып еңбек етіп, зейнеткерлікке шықты. Ол кісі де ән салады. Екеумізді табыстырғанда осы өнер жолы. Ол кезде Қызылтуда мұғалім еді. Мен СПТУ-34 мекемесіндемін. Аудан өнерпаздары болып, Жалағашқа жарысқа бардық. Оркестр құрамында жолдасым да болды. Сөйтіп танысып, сөзіміз жарасып, шаңырақ көтердік. Үш ұл, бір қыз тәрбиелеп, өсірдік. Екі ұлым Алматыда тұрады. Ғалымжаным құрылысшы, келінім Айнұр мейірбике. Біржаным реаниматолог-дәрігер, келіншегі Жанерке мейірбике. Қазалыда қызым Ақсамал №165 мектепте орыс тілінен, ұлым Ғани №249 мектеп-лицейде музыка пәнінен мұғалім. Келіншегінің есімі Марқаббат. Ақсамал фортепиано, Ғани музыка мектебінен баян класын бітірді. Алайда өнер жолында тек Ғани ғана. Оның қыздары Жаннұр мен Қарақат ән салады. Түрлі сайыстардың жеңімпаздары.

– Сазгер болғандықтан әніңе сәйкес өлең іздейсің. Сол себепті де кітапты көп оқимын. Кейде бірінші ән өмірге келеді. Оған лайықты өлең жолдарын қараймын. Қазалылық ақындардан Жетіскен Мәкеналы, Насыр Баекеев, Жұмабек Табынбаев, Жұмабек Құлбаевпен бірлесіп, бірнеше туындыны жарыққа шығардық.

– Шынымды айтсам, қазіргі әншілерді көп тыңдамаймын. Шәмші, Ескендір, Әсеттің әндері жүрегіме жақын.

– Ілгеріде Болатбек Пұсырманов аудан әкімі болған тұста: «Кітабыңызды шығарайық. Қанша қаржы болса да көтереміз» деген еді. Алайда өзім құнттамадым. Әндерімді жарнамаламаймын. Жазылып, орындалмай жатқаны қаншама. Уақыт өте келе ойланып жүрмін. Барлығы дайын. Енді жүйелеп, жинақтап, кітап қылу ойда жүрген істің бірі.

– Атақты Шәмшінің өзі «Естайдың Қорланындай ән жазсам шіркін!» деп армандаған екен. Менің де көкейімде жүрген мақсатымның бірі әрі бірегейі – керемет туындыны өмірге әкелу. Сол арманның жетегімен «Естай-Қорлан» атты ән жазудамын. Жуырда жарыққа шығады деген ойдамын.