– Балам-ау, тұрсайшы, шөжелерің шулап, ақтабаның қыңсылап, өзіңді іздеп тұр ғой. Тұра ғой енді... – Осы сөздер құлағына жағымды есітілген сияқты еді, көзін ашып алғанда қасында тұрған «Қаралы сұлуды» көргенде жаңағы түсі де, жылы дауыс та ғайып болды. Орнынан ұшып тұрған Мәди далаға жүгіріп шықты. Сол пәтпен...