Кішкентай қамқоршы
– Түнде кеш ұйықтағанның кесірінен кешігетін болдың ғой, – деген жақыннан естілген сөзге жалт бұрылдым. Екінші-үшінші сыныпта оқитын сүйкімді қыз өзінен бірер жас кіші інісін мен тұрған көше қиылысына қарай ертіп келеді. Әпкесінің алаңы орынды болды. Әншейінде бірінен соң бірі тізбектеліп, аялдамаға таласатын қоғамдық көліктер он минуттан артық уақыт келмей қойды. Қыз жанындағы кішкентай балақайға көзім түскені сол еді, оның жұқа жейдесі сыртындағы күртесінің сырғымасы жабылмағанын көрдім.– Балам, сен неге өңіріңді жаппағансың? Күн болса суық. Ауырсаң, ауруханаға апарып ине салады, ащы дәрілер береді, – деген сөзім оған әсер етпегендей, үнсіз тұра берді.
– Оның замогы бұзылып қалған, тәте. Әкешім: «Бір күн осылай барып кел, ертең ауыстырып бермін», – деген. Нұрасыл сол үшін алдын ашып жүр, – деді қолымен қымтап.
– Замогы бұзылса, кнопкалары бар екен. Біз әзірге осыны жауып қояйық. Әкелерің оны жаппаңдар демеген болар, – деп түймелей бастадым. – Үйде аналарың жоқ па еді?
– Жоқ, ол ерте жұмысқа кетеді.
– Әкеңе шығарып сал демедің бе...
– Ол кішкентай бөпемізді қарайды. Оның үстіне мен есікті құлыптай алмаймын.
– Өзіңнің сабағың қалай болады?
– Қазір онлайн ғой. Інім қосымша сабаққа барады. Оны көлікке отырғызғасын, қосыламын. Анашыма осылай көмектесіп жүрмін.
– Сендердің үйлерің осы жерге жақын тұра ма?
– Анау жерде. – Көшенің арғы бетінен ұзақта тұрған үйді нұсқады.
Әңгімемен уақыт өткізіп тұрғанымызда, көптен күткен көліктің бірі келіп жетті.
– Тәте, бірінші інім мінсінші. Ол әлі кішкентай. Ағалар көрмей, мәшине жүріп кетуі мүмкін.
– Жақсы, айналайын, – деп кезек беріп, өзім орналасып болғанда, қыз баланың:
– Аға, інімді Жанәбілов көшесінен ұмытпай түсіріп кетерсіз. Мінекей жол ақысы, – деді кішкентай тоңазыған алақанынан тиын ақшалар ұсынып. Бақылаушы есікті жаппақ болғанда інісі отырған жаққа қарап:
– Нұрасыл, қалып қойдым деп уайымдама. Көңіл-күйіңді түсірмей, сабағыңа бар. Қайтарда өзім алып қайтамын, – деп риясыз пейілмен шығарып салып, кішкентай қолдарын бұлғады.
Бір сәттік көрініс санаға сан, көкейге көп ойды түйдірді. Ұзақ уақыт әсерден арыла алмадым.
Алтын ҚОСБАРМАҚОВА
