НАҒЫЗ САБЫР
Бір жас жігіт үлкен лауазымға тағайындалып, алыс сапарға аттанғаны туралы оқыған ертегі есіме түсіп отыр. Оны сапарға шығарып салған бала кездегі досы:-«Жоғары лауазымды қызмет атқару үшін сабырлы болу керек» дегенде жас жігіт: «Иә, сабырлы боламын ғой» депті. Сосын аз уақыттан кейін досы тағы да: «Жоғары лауазымға ие болып отыру үшін қайткенде сабырлы болу керек ғой» деп қайталап айтқанда жас жігіт: «Шыдаймын ғой, сабырлы боламын» деп жауап береді.
Арықарай жолда кетіп бара жатып досы сабырлы болу туралы тағы да үш-төрт рет қайталапты. Мақтау сөзді де үш рет естіген соң шыдамың таусылатынындай әлгі ескерту-кеңесті төрт рет естіген жас жігіт де шыдай алмай ашуланса керек.
Сонда досы: «Достым, мен төрт рет қайталады деп ашуланатын не бар? Сабырлы, шыдамды болу дегенің осындай ауыр да қиын нәрсе ғой» депті.
Адамдар сабыр мен шыдамның да шегі бар деп айтады. Бірақ сабыр-шыдамның шегімен шектеліп қалмай ақырына дейін шыдас беруді ғана нағыз сабыр деп айтады екен.
