Қоңыр күздің сұрланып, қатқыл мінезбен мізбақпай тұрған сыртқы көрініске үнсіз қарап, іштей егіліп сағынышқа толы жүрегімен алысқа көз жүгіртіп отырған кейуананың көзінде мұң, көкірегінде шер болып қатқан қайғы. Осы зілбатпан қайғы еңсесін басып, тұла бойын тіктетпей-ақ қойды. Келер деген үмітпен көшеге көз...