Оқушы сөзді сынаса, сөз оқушыларды да сынайды. Абай сөзі заманындағы ақындардың сөзінен оқшау, олар сөзінен үздік, артық.

Абай сөздері дүниада қалғаны – қазаққа зор бақ. Бетін түзеп, жөн сілтеген кісілерге де сілтеген жолды ылақпай тұп-тура тапқан адамға да қазақ балалары талай алғыс берер.

Абай көп нәрсені білген, білген нәрселерін жазғанда «мынау халыққа түсінуге ауыр болар, мынаның сыпайылыққа кемшілігі болар» деп таяқтан тартынбаған. Хақиқатты хақиқат қалыбында, тереңді терең қалпында жазған.

Басқа ақындардың сөзге шеберлігі, шешендігі Абайдан кем болмаса да, білімі кем болғандығы даусыз.

Сөз жазатын адам әрі жазушы, әрі сыншы боларға керек. Сөздің шырайлы, ажарлы болуына ойдың шеберлігі керек; ұнамды, орынды, дәмді болуына сыншылық керек; мағыналы, маңызды болуына білім керек. Абайда осы үшеуі де болған.

Абайды қазақ баласы тегіс танып, тегіс білуі керек.

1913 жыл.