Ертеде кең ғарышта бір ерекше ғаламшар бар еді. Ол жерде әдемі ормандар жайқалып, мөлдір өзендер ағып, алтын түсті құм төбелер көздің жауын алатын. Ғаламшардың тұрғындары табиғатты жақсы көретін, оны аялауға тырысатын. Олар өздерінің қуаныш пен бақытқа толы өміріне риза болатын.
Бір күні аспаннан белгісіз тас түсіп, жерге шаншылды. Ол жарқырап, ерекше көз тартатын еді. Тастың ішінен көк түсті ұсақ түйіршіктер шашылып, олардан таңғажайып тәтті иіс шығып тұрды. Ғаламшар тұрғындары бұл ерекше нәрсеге қызығып қарады. Бірақ ешкім оны қолына алуға батылы жетпеді.
Ақыры жас жігіт батылдық танытып, бір түйіршікті қолына алды. Ол оны иіскеген кезде денесінен әлдебір жылы ағын өтіп, өзіне ерекше қуат берілгендей сезінді. "Бұл ғажап қой!" — деп ойлады ол. Жігіт түйіршікті достарына көрсетіп, олар да көріп, таңданды. Барлығы оны иіскеп көргісі келді. Иіскеген сайын тұрғындардың жүздеріне күлкі үйіріліп, олар ерекше бақытқа бөленіп жатқандай көрінді.
Алайда бұл қуаныш ұзаққа созылмады. Жігіт пен оның достары түйіршікті қайта-қайта іздей бастады. Олар басқа істерін ұмытып, өздеріне жүктелген міндеттерді орындамайтын болды. Егін егіп, суды тазарту сияқты жұмыстар тоқтап қалды. Ормандар қурап, өзендер құрғай бастады. Бірақ түйіршіктерге тәуелді болған тұрғындар табиғатты мүлде байқамайтын.
Тұрғындардың бірі:
— Бізге көбірек түйіршік керек! — деп айқай салды. Осылайша олар ормандарды кесіп, өзендерді құртып, тастың ішінен тағы да түйіршік іздеуге кірісті.
Бұл жағдайды бір қарт данышпан бақылап тұрды. Ол тұрғындарға келіп:
— Бұл түйіршіктер – тұзақ. Олар сендерді алдап, күш-қуаттарыңды тартып алып жатыр. Сендер өз ғаламшарларыңды құртып жібердіңдер. Егер бұл әрекетті тоқтатпасаңдар, бәрін жоғалтасыңдар, — деді.
Бірақ тұрғындар қарттың сөзіне құлақ аспады. Олар:
— Бұл түйіршік бізді бақытты етеді! Біз одан бас тартпаймыз! — деп жауап берді.
Бірақ күндер өте ғаламшар толықтай өзгерді. Ормандардың орны бос шөлге айналды, өзендердің орнына терең құрғаған шұңқырлар қалды. Тұрғындардың бет-жүздері бозарып, денелері әлсіреп, ешнәрсеге жарамай қалды. Олар бұрынғыдай бақытты емес еді.
Ақыры тек бір бала данышпан қарттың сөзіне құлақ асты. Ол түйіршіктердің зиянын түсініп, оларға жоламауды шешті. Бала қартпен бірге жерді тазалап, ағаш отырғыза бастады. Екеуі ұзақ уақыт бойы еңбек етті. Олар жердің құнарын қалпына келтіріп, шағын бақтар өсірді.
Біраз уақыт өткен соң, олардың еңбегі нәтижесін берді. Баяғы сұлулық болмаса да, ғаламшар қайта жандана бастады. Ал тұрғындар түйіршіктердің шын мәнінде ешқандай бақыт әкелмейтінін түсінді. Бірақ олар өздерінің қателігі үшін қымбат баға төлеген еді.