Бір күні бейбіт ауылда тұрған Жасұлан есімді бала өмір сүріпті. Ол ақылды, мейірімді және әрдайым жаңа нәрсені үйренуге құмар еді. Ауылдың қасындағы орманда ол достарымен жиі ойнайтын. Бірақ бір күні, орманның түкпірінен бір беймәлім дауыс естіледі.
— Ей, балақай, жақында! Мен саған күш-қуат сыйлаймын! — деп сыбырлайды дауыс.
Жасұлан қорқып, бірақ қызығып, дауыс шыққан жаққа жақындайды. Ол жерде өте әдемі, түрлі-түсті жапырақтары бар бір ерекше гүлді көреді. Гүл оған:
— Менің жапырақтарымды бір рет жесең, сен керемет сезімге бөленесің. Барлық уайымдарың жоғалады, ал сен өзіңді мықты, әрі еркін сезінесің, — дейді.
Бірақ Жасұлан ойланып тұрып:
— Бұл рас па? Ал сіз маған зиян тигізбейсіз бе? — деп сұрайды.
Гүл жымия:
— Жоқ, әрине. Тек бір рет дәмін татсаң болды, -дейді.
Дегенмен, Жасұлан бір сәт ойланып, атасы айтқан сөздерді еске түсіреді:
— Егер бір нәрсе тым жақсы болып көрінсе, оның астарында зияны да болуы мүмкін.
Сол кезде ормандағы ақылды Қарға ұшып келеді де, гүлге қарап:
— Бұл гүл — Есірткігүл! Ол алғашында сені алдайды, бірақ кейін өміріңді улайды. Сенің еркіндігіңді алып, денсаулығыңды бұзады. Оған сенбе, балақай! — дейді.
Жасұлан Қарғаның сөздерін тыңдап, гүлден алыстап кетеді. Ол достарына және ауылдағы адамдарға бұл туралы айтып береді. Барлығы бір ауыздан сол гүлдің қауіпті екенін мойындап, орманға баруды шектейді.
Жасұлан өзінің дұрыс таңдау жасағанына қуанып, кейіннен басқа балаларға да есірткінің зиянын түсіндіріп жүреді. Осылайша, олар есірткіден аулақ болып, өмірлерін қауіпсіз әрі бақытты етеді.
Қорытынды:
Есірткі – бірінші кезде әдемі көрінгенімен, ол өмірді бұзады. Одан әрдайым аулақ болып, ақыл мен жүрекке сенген дұрыс.