
Алуан-алуан адамдар
Өзеуреп, өзінікін жөн дейтін. Өзгенің озық ойына көнбейтін. Қысыр қиялынан қылтанақ өнбейтін. Тамағы талықсып, босқа шөлдейтін. Төсін төмпештеп, ылғи “мен!“ дейтін. Ортасына осқырып, көңіл бөлмейтін. Шалдуар сөзінің шаласы оңайлықпен сөнбейтін. Берекесіз істі білек сыбана белдейтін. Ығына жығылмасаң ымыраға...