– Мәскеу Ұлттық технология­лық зерттеу университетінде стан­дартизация және метрология маман­дығы бойынша білім алып жүрмін.

– Төртінші.

– 2015 жылы сәуір айында Қызылорда қаласында Ресей уни­верситеттеріне қабылдау емтиханы өтті. Соған қатысып, бағымды сынадым. 25 мамыр күні Мәскеу Ұлттық технологиялық зерттеу университе­тінің студенті болғанымды біл­дім. Шыны керек, қатты қуандым. Өйткені, «Мәскеуде оқимын» деген ой үш ұйықтасам да түсіме кірмеген еді.

Сырдың сары даласындағы қара домалақтарға осындай мүм­кіндікті жасаған облыс әкімі Қырымбек Елеуұлы Көшербаевқа алғыс айтамын. Оқуға түскеннен бері – 4 жыл бойы біз аймақ басшысының қол­дауын, шынайы қамқорлығын сезіп келеміз. Жылына екі рет келіп, қызылордалық жастардың басын қосып, сыйлығын беріп, жағдайы­мызды сұрап кетеді. Ол кісіні көргенде тура әкемізді көргендей қуана­мыз. Осы сұхбатымды пайдаланып, тағы да рахмет айтқым келеді.

– Бұл мамандықпен кез келген салада қызмет етуге болады. Себебі, барлық заттың өзінің стандарты бар. Бұл мамандық халықаралық компания­ларда өте танымал, сондай-ақ, Қазақстанға керек және бізде өте тапшы болып есептеледі. Өйткені, әрбір тауар мен өнім міндетті түрде сертификаттаудан өтуі қажет. Біз­дің міндетімізге тауардың сапасы мен оның қол­данысқа толық жарамдылығына кепілдік беру кіреді.

– Біз Қазалы қаласында тұрамыз. «Мәскеуге барамын» дегенде, әрине, ата-анам қобалжыды, уайымдады. Жалғыз қызын шалғайға жіберу оңайға соққан жоқ. Теледидардан «Мәс­кеу» деген сөзді естіген кезде жүректері зырқ етіп отырды. Сол кезде “Москва звонят колокола” деп қосылып бәріміз өлең айтатынбыз (күліп). Сонымен не керек, біз де, ата-анамыз да қорқынышын жеңді.

Бізбен бірге Мәскеуге тоғыз ата-ана келді. Олар бізді жатақханаға орналастырды. Оқу орнымызға метромен барып, бірге қайтып, төрт күн ілесе жүрді. Көшеде, қоғамдық көлікте қалай жүріп-тұруды үйретіп, ауылға қайтты. Менің ата-анам сондай алтын адамдар. Аллаға шүкір, ата-анам қандай жағдайда да балаларының таңдауына шектеу қоймайды. Әрине, дұрыс-бұрысын саралап, өздерінің ойларын, ақылдарын айтады. Мәскеуге емтихан тапсырғанымда да қолдады. Менің Олжас және Әлібек деген екі үлкен ағам бар, олар Мәскеу авиация институтын (МАИ) оқып бітірген. Үшеумізде де бұйыртса, «Московский диплом» болады.

– Кішкентай Қазалыдан бірден Мәскеуге барғанда қалай болады екен деп уайымдайтынмын. Анаммен Мәскеуге келіп, бірінші күні жатақханаға қарай жол тарттық. Қасымызда қызылордалық студенттер, олардың ата-аналары бар. Бәріміз бір автобустамыз. Терезеге қарап отырып, зәулім әрі сәулетті ғимараттарды, Мәскеу­дің жылдамдығын көріп, анама «Мен сізбен бірге Қазалыға қайтатын шығармын» деген болатынмын. Бірақ үш-төрт күнде дос­тар тау­ып, үйреніскеннен кейін анама “Жоқ, Мәскеу ұнап жатыр, осында қаламын” деп айтқанмын.

Әлбетте, бастапқыда бәрі оңай болмайды. Үйімді, ата-анамды, дос­тарымды, туған жерді сағынып, елге қайтқым келетін кездер де болды. Жырақта жүріп, қиындықтарға төзіп, үйренісіп кеттім. Бірақ, Мәскеуге бірінші келген уақыттан бері ешқашан да “Не үшін келдім, Қазақстанда қала беруім керек еді” деген ой келмеді. Ешқашан да Мәскеуде оқып, білім алып жүргеніме өкінген емеспін. Менің ойымша, қай жақта жүрсең де солай болады, Қазақстанның ішіндегі қалаларға барғанда да әр адам өзінің үйін, ата-анасын сағынады.

– Әрине, туған жерден шет жүрген соң, бір-бірімізді көруге асығамыз. Сабақтан бос кезде кездесіп тұрамыз.

– Алға қойған мақсаттарым көп. Соның ішінде қазіргі арманым – осы жоғары оқу орнын (бакалавриатты) аман-есен абыроймен бітіріп, ата-анамды, бауырларымды қуанту. Және де ары қарай Мәскеуде немесе басқа шет елде магистратураны оқуды жос­парлап отырмын. Ең маңыздысы – болашақта ата-анама жағдай жасап, көмектесу. Яғни, шет елдерді аралатып, демалдырғым келеді. Уайымсыз рахат өмір сүруін, әрдайым бақытты болуын қалаймын. Менің инабатты, ақылды болып, дұрыс жүріп-тұрғаным да олар үшін қуаныш. Сол үміттің үдесінен шығамын деп сен­діргім келеді.

Сонымен қатар, Мәскеуде алған терең білімімді біздің Қазақ­станның көркеюіне жұмсауды мақ­сат етемін. Осы жолда тер төгетін боламын.

– Бұл жақта біріншіден, еліме деген патриоттық сезімнің қандай екенін терең түсіндім. Себебі, туған елге ештеңе жетпейді. Екіншіден, үлкен қалада әрбір адам өз-өзін дұрыс ұстап, әрқашан жауапты болып жүру керектігін түйсіндім.

– Әңгімелескеніңе рахмет. Оқуың жемісті болсын!