Шүкір сөзінің шапағаты шексіз
Гүлзада апаны осыдан біраз жыл бұрын «Газель» көлігінің ішінде көргенмін. Ол кезде дәл бүгінгідей қос жанарын бірдей жоғалтпаған, аяқ жолын көретін. Ептеп болса да, тірлігінен қалмай жүретін. Қасынан тағдыр жазуымен жаза басып, әр тарапқа бағыт алып, адасып жүрген бала мен келіннен қалған бес-алты жасар...