Сырұя
Қолымызға көрікті кітап түсті. Аты да өзгеше. «Сырұя». Авторы – №266 мектеп-лицейдің қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі Сағыныш Өтеулиева. Шығармашыл ұстаздың бұған дейін де түрлі деңгейдегі басылымдарда жарияланған туындылары мен жыр мүшәйраларында топ жарып, үздіктер қатарынан танылып жүргенінен аудандағы көзіқарақты көпшілік хабардар.
«Сырұя» – автордың алғашқы жыр жинағы. Алматыдағы Жазушылар Одағында тұсауы кесілген топтама шымыр ұйқасты, жұмыр жолдардан құралған. Нәзік жанды ақын арудың мұндағы өлеңдерін оқи отырып, бірде сырлы сезімге бойласаң, бірде қайсар қазақ анасының ұлт алдындағы міндетін сезінген жауапкершілікті ұғынасың.
Газетіміздің бүгінгі санында сол кітапқа жарияланған өлеңдердің бір тобын оқырмандар назарына ұсынып отырмыз.
Редакциядан
Өмір жайлыӨмір деп ұқтым жанардың ақ-қарасын,
Өмір деп ұқтым күндіз бен түннің арасын.
Күндерім сырғи, жылдарым жылжи өтуде,
Өкініштерім көзімнен жас боп тамасың.
Сұрамаңдаршы, жанардан үнсіз ұғыңдар.
Кеудеме тұнған тылсым да талай деректі,
Жұмбақ күйінде ұзады қанша ғұмырлар.
Санамда неге жаз емес тұнды келте күз.
Неліктен біздер себепсіз мұңға ғашықпыз,
Өйткені біздер жұмбақ әлемді өлкеміз.
Бұл жанарыммен өрге де, төрге бара алдым.
Мазасыз сәттер, ширыққан шақтар көп менде,
Тірлікте мынау арпалыстардан нәр алдым.
Сынақты сәтте жаныма еттім жырымды ем.
Алғыс айтамын ізгі оймен ғұмыр жолыма
Өйткені бақты еншіледім бүгін мен.
Көтеріліп келеді ай дөңгеленіп,
Мұндай сәтті көп болды көрмегелі.
Толған айды қызықтап қараушы едім,
Ауылдағы биіктеу дөңге келіп.
Айды көріп кенеттен күлімдеппін.
Айды көріп «Бұл менің – мұңым» деппін,
Үнсіз ғана «Айлы сәт – сырым» деппін.
Ай тудырар адамға ой күймесін.
Көрген айды теңеймін ақ аруға,
Жұлдыздардан қадаған ақ түймесін.
Ай туғаннан бүр жарар ойдың гүлі.
Айлы түнде жол салар қиялдарым,
Айсыз аспан – мен үшін жай түндерім.
Сұлбасынан тілекші досты көрем.
Аспан айсыз болса мен мұңаямын,
Айлы аспанды әйтеуір жақсы көрем.
Армандарым бет алғанда қияға,
Ой сапармен барам өрге, ұяма.
Мендік аңсау көңіліме дем беріп,
Ет жақыным құшақ ашар жиі алдан.
Қас-қағымда сыйым болған ертеңім.
Бал күндерді балдай етіп еске ала,
Жүрегіммен үнсіз әуен шертемін.
Сол бір сәтке ауа берер кейде есім.
Түс көргендей қалам үнсіз аңырап,
Бала күнгі естеліктер сөйлесін.
Тағдырыма берер дәйім шешімін.
Жайсаң анам – ғұмырдағы бағдарым,
Маған биік есімің.
Іңкәр күйлі үр жаныма гүл ектім.
Бәз біреуге сыр алдырмас түнекпін,
Ал біреуге жүрекпін...