Ісін сүйген, ұтылмайды

Мектепті жақсы оқыған үздік куәлік иегері 1991 жылы Ақтөбе қаласындағы медициналық училищесіне құжат тапсырады. Өмірлік бағытын таңдауға Үрқия әжесі себепкер болыпты. Оқу үлгерімі озат қыз онда емтихансыз, қабылдау арқылы оқуға түскен. Жүрегі қалап, таңдауы түскен мамандығының майталманына айналуда атсалысқан жандар оның есінен ешқашан шыққан емес.

1994 жылы жас маман болып, туған жеріне оралған ол Қазалы теміржол ауруханасының неврология бөліміне жұмысқа орналасады. Мұнда ақ халатты абзал жандар Аманбай Ержанов, Серік Адаев, Аманкүл Мұхиева, Рәш Алмағамбетова, Татьяна Аркадеевна сынды өзі ісінің шеберлері жанында шыңдалады.

Кейіннен теміржол емханасының күндізгі бөліміне ауысып, ұзақ уақыттан бері осында қызмет етіп келеді.

Мейіркештердің міндетіне дәрігердің науқасқа тағайындаған емін жүргізу, шипа іздей келген жанның дәрісін уақытылы ішуін, тұрақты жағдай, өзгерістерін қадағалау жатады. Байсалды мінезімен көпке жаққан ол күнделікті келушілердің хал-жағдайы мен денсаулығын жіті бақылайды. Жаны қиналып тұрған емделушіге мейірімділік танытып, қажетті көмекті ұсынудың да маңызы жоғарылығын жақсы біледі.

Қажырлы еңбек ешқашан елеусіз қалмайды. Жазира Ұлықпанқызына берілген түрлі мақтау-марапаттар осының айғағы. Алайда ол үшін ең үлкен сый – абыройлы ісі. Басты байлық бағдаршысына ұзақ өмір сүруін сақтауға көмектескендері үшін тұрғындар дән риза. Себебі мейірбике барлық емделушілерге денсаулық пен өмірге деген құштарлықты сақтауға септесетін маман.

«Қазалы теміржол емханасының емделушісімін. Жыл сайын денсаулығыма байланысты осында жатып, ем аламын. Мейірімді мейіркеш Жазира Кеңесбаеваға өзімді сеніп тапсыра аламын. Тындырымдылығымен танылған маман бәріне үлгіреді. Оны көріп, жағдайың жақсаратына сенімің ұялайды. Қандай маңызды міндеттер атқарып жүрсе де, шаршағанын білдірмей, әрқашан жадырап жүреді. «Қолы жеңіл», ине, система салғаны да білінбейді», – дейді Әйтеке би кентінің тұрғыны Несібелі Аймахан.

Цифрлық қоғамда орын алған оң өзгерістер мен қолданыстағы жаңалықтармен қарулану, игеру медицина мамандары үшін негізгі талаптың бірі. Бұл үдерістен Ж.Кеңесбаева ешқашан қалыс қалған емес. Әрдайым білім жетілдіру курстарынан өтіп, біліктілігін арттырып отырады. Әріптестеріне сыйлы маманға шәкірт болуға ынталы жастар көп.

«Мейірбикенің жұмысы өз қызметіне деген адалдықтан басталады», – деген кейіпкеріміз қандай сын туса да қаймықпауға күш жұмылдыратын әріптестеріне темірдей төзімнің қажеттігін де жасырмады.

Жазира өзі ісінің шебері ғана емес, отбасы мен ортасының да ұйытқысы. Жолдасы, кәсіпкер Күмісбек Кеңесбаев екеуі үш перзент тәрбиелеп отыр. Тұңғыштары Аян – ғылыми қызметкер, доктарант. Аягөз – қазақ тілі мен әдебиеті пәнінің мұғалімі болса, кішілері Думан – студент.

«Біздің жұмыста тәжірибе көмегін тигізгенімен, бір сәт ізденіссіз қалу, бейжайлық танытудың салдары барлығын жоққа шығарып, ауыр жағдайларға алып келуі мүмкін. Сондықтан әр жұмыс күніне еңбек жолын жаңа бастаған жас маманша кірісемін. Жақында бір басылымнан барлық адамға тән ерекшелік, бейімділік болатынын білдім. Өкініштісі, сол қабілетін көп адам аша алмай кететін көрінеді. Осы уақыт аралығында ұғынғаным, ісін сүйген адам ештеңден ұтылмайды», – дейді бізбен әңгімесінде.

Алтын ҚОСБАРМАҚОВА