Ерте, ерте, бұрынғы заманда, Орманның шетіндегі бір ауылда екі дос – Айбар мен Нұрлан өмір сүрді. Олар күнде мектепке бірге барып, бірге ойнап, уақыт өткізетін. Бір күні ауылдың жаңа келіні Қарақат есімді әйелдің сиқырлы дәрілері туралы әңгімелерін естіген Нұрлан қызығып кетті. Қарақат оған есірткі жайлы айтып, оны өмірдің қиындықтарынан қашып, бір сәтке рахат сезіну үшін қолданып көруге ұсынды.

Нұрлан алғашында бұл ұсынысқа сенбегенімен, қызығушылықтың әсерінен Қарақаттың айтқанын жасап көруге шешім қабылдады. Бірнеше күннен соң ол есірткі қолдана бастады. Алғашында ол өзін бақытты сезінді, бірақ уақыт өте келе Нұрланның денсаулығы нашарлап, көңіл-күйі құлдырай бастады. Ол жиі ашуланып, жақындарымен қарым-қатынасы бұзылды.

Айбар Нұрланның өзгергенін байқады және оны қамқорлықпен қадағалай бастады. Ол досына есірткіден бас тартуды ұсынып, өмірдегі шынайы бақытты табу үшін дұрыс таңдау жасау керектігін түсіндірді. «Есірткі тек уақытша рахат береді, бірақ ол бізді шын мәнінде бақытты етпейді. Өмірдің шынайы қуанышы – достықта, табиғатта, өзіңе деген сенімде», — деп айтты Айбар.

Нұрлан Айбардың сөздеріне терең ойланып, есірткіден арылуға шешім қабылдады. Ол спортпен айналысып, табиғатқа шығып, жаңа достар тапты. Ақырында Нұрлан өзіне сеніп, өмірін қайтадан дұрыс жолға қоя білді.

.

Қазалы қаласындағы Ғани Мұратбаев атындағы

№17 орта мектептің 6-сынып оқушысы.