Сәл-пәл тариxқа үңілейік. Біздің қазақ болғанымыз кеше ғана. Нақтыласақ, 1456-жыл. Ал қазақ даласындағы қожалар тариxы кем дегенде одан 500 жыл әріде жатыр. Сондықтан кейбіреулер айтып жүргендей, қожаны қазақтан ажыратудың еш қисыны келмейді. Егер тариx қатпарына үңіліп жіліктер болсақ, бір жүзге кіретін кей рулардың бір-біріне сорпасы да қосылмауы мүмкін. Сондықтан аз қазақты бөлшектеудің қажеті жоқ.

Енді негізгі айтпағымызға ойысайық. Сонда "қара" кім? Ол - дінсіз қауым. Ұғынықтылық үшін Алланың xақиқи жолын - ақ десек, оған керағар жақтың қара болатындығы көп ақылды қажет етпейді. Сонда мына сайын далаға Алланың ақ жолын алып келе жатқан қожалар дінсіз, кәпір қара қауымға өлсе қыз бере ме? Әрине бермейді. Тағы да қайталап айтайық, ол кезде қазақ деген ұғым жоқ.

Алайда Әбдіжаппар өкініш білдіретіндей, біз осы үрдісті жойып алдық. Қазіргі күні қожаның қызы қараға кете беретін болды. Бұл жерде енді қожа мен қазақ бір ұғымға айналады. Ал қыздарымыз болса дүниенің төрт бұрышына кетіп жатыр. Соған Әбдіжаппардан басқа алаңдап жатқан адам жоқ.

Әрине, шүршіттен туған бала ешқашан сопы болмайды. Себебі - қара. Сондықтан ел боламыз десек, қараға қыз бермейік, ағайын!

Және бір жәйт. Осы дау-дамай барысында біраз адам қожалар әулетіне тіл тигізді. Себебі... Себеп көп. Ең бастысы - жүректерінде дақ бар. Қара дақ. Ал ол қараның кімдер екенін жоғарыда айттық қой. Сондықтан ағат әңгіме айтқандардың тәубесіне келгені жөн. Егер мұсылман болса, әрине.

Фейсбуктегі парақшасынан