Аудандық газетте қызмет істегендіктен болар, ара-тұра электронды поштаға немесе ватсап нөміріме аумақтың әр түкпірінен тұрғындар хат жазады. Олардың бірі өздеріне қажетті кеңес сұраса, енді біреусі туған жердегі өзекті деген мәселелерді айтып жатады. Сондай хаттардың бірі менің ватсап нөміріме Лақалы ауылынан келді. Онда ауыл тұрғындары тұрмыстық мұқтажын көрсете отырып, мәселенің тезірек шешілуіне ықпал жасалса деген ой-пікірлерін жеткізіпті.

Хатта “Біздің ауылға жарық 2005 жылы қосылды. 2010 жылы ауыл көшелеріне 13 жарықшам орнатылса, бүгінгі таңда оның 8-9-ы ғана аман тұр. Онда да бұлар уақытылы қызмет көрсетпейді. Ауыл тұрғындары мереке күндерінде өздері қосады. Сонан бақылау жоқтықтың салдарынан екі-үш күн сөндірілмей жа­нып қалады. Ал бізбен көрші­лес ауылдарға кешке қарай көз салсақ, жерге қонған жұлдыз­дардай жарқырап тұрады. Біз болсақ тас ғасырында өмір сүріп жатқандаймыз. Тағы бір айта кетерлігі, жарықшамның жоқ болуы қаладан, даладан кеш қайт­қан жандар үшін қатты қиын­дық келтіреді. Себебі, тастай қараң­ғыда ауылды табу оңай болмайды. Əсіресе, бұл ауылға ара-тұра сырттан келетін қонақтар үшін қолайсыз-ақ. Қазіргідей күн қыс­қарған уақытта оқушылардың таңертеңмен сабаққа барарда қар­малап жүргеніне іштей өкіне­міз. Осындай уақытта балаларымызды көшеде ит қауып немесе ой-шұқырда құлап, жарақат алып қала ма деп қатты алаңдаймыз”, – деп жазылған. “Баламның табанына кірген шөңге, менің маң­дайыма қадалсын” дейтін ата-аналардың жанайқайы өте орын­ды. Шындығында да ел тұр­ғындарының әлеуметтік жағ­дайы жақсара бастаған тұста мұндай келеңсіздікке жол берілуі көңілге қонымсыз көрініс.

Сондай-ақ, Лақалы ауылының жастарын алаңдататын тағы бір жайт бар. Ол ақпараттар ағыны сәт сайын өзгеріп жатқан бүгінгі таңда ұялы телефон байланысының мүл­дем нашарлығы. Бұлай деп отырғаным, осы ауылға ұялы байланыс телефоны 2010-2011 жылдары келген. Алайда, біреумен байланысқа шығу үшін төбе қуа­лап, болмаса қораның үстіне шығуың қажет. Бұл тек сөйлесу үшін. Аталған ауылдың жастары да өркениет көшінен қалыс қалмай, әлеуметтік желілердегі жаңалықтарды оқып, шартараптың тыныс-тіршілігінен хабардар болуды қалайды. Әсіресе, ұстаз­дар қауымы өздеріне қажетті дүние­лерді қолындағы смартфон арқылы алғысы келеді. Алайда әзірге мұның бәрі лақалылықтар үшін арман болып тұр.

– Лақалы ауылында әлі күнге дейін ұялы байланыс қызметі дұрыс жолға қойылмаған. Өрке­ниет көшіне бет бұрған заманда бұл әрине күлкілі нәрсе, алайда бұл шындық. Жастардың жағ­дайына үнемі мән бере жүретін Елбасы­ның “Цифрлы Қазақстан” жобасы жүзеге асып жатқан кезеңде біздің ауылда ұялы байланыс телефонының жағдайы неге жөнделмей тұрғанын түсінбей жүрміз. Мойындаймыз, біздің ауыл аудан орталығынан алыс қоныс­танған. Бірақ Лақалыдан да шалғай жатқан елді мекендерде бұл мәселе әлдеқашан жолға қойылғанын көріп-біліп жүрміз, – дейді №93 мектептің әлеуметтік педагогы Жасұлан Өксікбаев.

Расында да әлдебір жұмыстар­мен Лақалы ауылындағы ағайын­дарға телефон шала қалсақ, арғы жақтан “Байланыс аясынан тыс жерде” деген сұлу қыздың жауа­бын жиі естиміз. Осы арада “Айшылық алыс жерлерден жыл­дам хабар алғызған” цифр­лық технология қарыштап дамы­ған шақта туысқаныңмен тез тілдесе алмағаныңа қарның ашады, іштей ренжисің. Әзірге біз білетін жағдай осы. Мүмкін тиісті орындардан пәрмен болса, бұл мәселенің шешімі табылып қалар. Соған сенейік...