Аяулы Ғабит Мүсіреповтің: «Қазақ өнерін білгісі келгендер Қастеевтің суреттерін, Қалдаяқовтың әндерін зерттеулері керек» деген сөзі бар.

Шәмші де ол кісіні өле-өлгенше сыйлап өтті, өзіне ұстаз тұтты.

Бір күні Шәмші:

– Маған бұрын махаббат туралы әндер оп-оңай келе беретін еді. Бірақ Ғабеңмен бір сұхбаттан кейін ол әндер туралы кәдімгідей ойланып қалдым, – деді маған.

– Ол не әңгіме?

– Сен соңғы кезде махаббат әндеріне үйір болып кеттің деп еді маған Ғабең, – деді Шәмші үлкен суреткердің жадында қалған сөздерін тігісін бұзбай еске түсіргісі келіп.

«Ол туралы сен жазбағанда кім жазады? Әйтсе де, позицияңды анықтап ал. Мысалы, поэзиядағы «азаматтық үн» дегенді ұран, уағыз шақыру деп біржақты түсінетін жалған ұғым бар. Музыканы сен де тек махаббат екен деп теріс түсінбе. Ғашықтық жырларының өзі азаматтық үннің бояуынан шет емес. Елін сүюге, жерін қадірлеп, отанын ардақтауға қабілетті адамның ғана махаббаты – шынайы таза, адал, ақ махаббат. Сен осыны ұмытпа» – деп еді Ғабең... Сол сөз есімнен кетпейді. Қай ән болмасын құлағымда ызыңдай бастаса, мен оның әр азаматтың жүрегіне адалдық егуін ойластыра бастаймын.