Қазалы ауданының тарихы жайлы көп жерде айтылып та, жазылып та келеді. Оның қатпар-қатпар шежіресі туралы талай майталман жазушылар том-том кітап етіп шығарды. Бір қызығы, оқыған бір бөлек те, оны көзбен көрген әр адамға басқаша әсер қалдырады екен. Жуырда әлеуметтік желіде «Қазалылық шаңғышылар – 1939 жыл» деген фотосуретке назарым түсті. «Естімеген елде көп» деуші еді, бірақ, өзіміз өмір сүріп отырған өңір жайлы әлі де білмейтін қызықты дүниелеріміз тіптен көп екен. Фотосуреттің жоғарғы жағында «Участники Стахановско-льжной эстафеть 6-го отделения Ст.Казалинск...» деп жазылыпты. Біршама уақыттан бері Қазалы ауданында қысқы спорт түрлері кенжелеп қалғандықтан ба, сақадай сап түзеген шаңғышылардың бұл тұрысы көңілге ерекше әсер етті.

Ілгеріде Қазалыда хоккей спортының жасақталғанын, ол құраманың әжептәуір жарыстарға қатысып, жүлде алғанын құлағымыз шалып қалатын. Кейінгі жылдары Жалаңтөс баһадүр стадионында қыстың күні мұз айдыны жасалынып, жеткіншектердің айнадай жарқыраған көк мұздың үстінде коньки теуіп жүргенін көріп сүйсінгенбіз. Ал, мына сурет біздің көкейімізге осындай бай тарихы бар өлкеде «неліктен қысқы спорт түрлерін дамытпасқа?» деген заңды сауалды туындатып та отырғаны жасырын емес...

Әсілі, бүгінгі таңда қысқы спорт түрлерінен халықаралық, олимпиадалық ойындарда топ жарып жүрген қазақ спортшылары аз екені мәлім. Талантты жастарға тұнып тұрған біздің ауданда қысқы спорттың кейбір түрлерін дамытса, Маринадай саңлақ спортшылар шыққан жерден қақаған аязда көңілімізді жадыратып, елімізге алтын жүлде салатын жастарды көретін күн алыс емес секілді.