– Жас кезім-ай, – деді әкем бір күні аз-кем тыныстап.
– Әке сіздің балалық шағыңыз қалай өтті? – деп сұрақ қойдым көңіліндегі ойын білмек болған мен.
– Балам сендердің өмірлерің тамаша ғой, компьютер, ұялы телефон секілді әлеуметтік желілер бар. Түрлі оқу құралдарына да қол жетімді. Біз жас кезімізде қажетті мәліметтерімізді кітапханаға барып, күнделікті газет-журналдардан іздейтінбіз.
Дос қыздарымызға айтатын сырымызды хат жазу арқылы білдіретінбіз.
Бос уақыт деген бізде мүлдем болмайтын. Өзімізді балық аулау, су тасу, пішен ору, отын шабу, мал бағу деген жұмыстарды істеуге міндеттідей көретінбіз,– деді миығынан күліп.
– Әке, қайта сіздердің жастық шақтарыңыз өте тынымсыз, қайнаған тіршіліктің ортасында өтіпті ғой. Қандай керемет кез болған, – дедім қызығушылығымды жасыра алмай.
– Дұрыс айтасың, балам. Менің жастық шағымның қызығы – өміріме бастама болыпты-ау, – деді әкем шаттана.