Табиғаттың шеберлігін қарашы,
Жалаңаш қап, күзгі бақтың ағашы.
Тұрса дағы айнала әсем, көрінер,
Білінбейді өкпе, реніш, наласы. Тоналса да, айырылса да барынан,
Ұзатқандай қызын сәндеп, қолынан.
Тал-теректер бақыт тілеп тұрғандай,
Ұшып жатқан жапырақтар соңынан. Жерге төсеп алтын түсті кілемін,
Күзгі бақтың ашу үшін реңін.
Жұлып алып, жерге төсеп тастапты,
Күзгі ағаштың құйтақандай жүрегін.