Күзгі ағаштың құйтақандай жүрегін

Табиғаттың шеберлігін қарашы,
Жалаңаш қап, күзгі бақтың ағашы.
Тұрса дағы айнала әсем, көрінер,
Білінбейді өкпе, реніш, наласы. Тоналса да, айырылса да барынан,
Ұзатқандай қызын сәндеп, қолынан.
Тал-теректер бақыт тілеп тұрғандай,
Ұшып жатқан жапырақтар соңынан. Жерге төсеп алтын түсті кілемін,
Күзгі бақтың ашу үшін реңін.
Жұлып алып, жерге төсеп тастапты,
Күзгі ағаштың құйтақандай жүрегін.