Өзінен Түркістанға бір ай бұрын келген сыныптасы Алматты базарға ертіп шығады. Сауда орнына кіре берісте қауын-қарбыз сатып тұған әйелге жақын келген қыз:

– Әпше, дарбыз беріңізші, – дейді сол жергілікті сөйленіске салып. Мұны естіген Алмат:

– Қойшы, Жадыра, қасына дауын ала салмадың ба? – депті табан астында.

Топтасымыз Жұлдыз арамыздан алғашқы болып тұрмысқа шықты. Оның сәби күтіп жүргенін барлығымыз қызық көретінбіз. Бірде кітапханаға кірсек, оқу залында Жұлдыз жүр екен. Топтасып кіріп, кітапты қойын-қонышына сүңгітетін студенттер әдетінен шаршаған кітапханашы «біртіндеп кіріңдер» дегенді айтты. «Біз кітап ұрламаймыз. Іште жүрген қыз группаласымыз. Бәріміз бір кітапты қараймыз», – деп рұқсат сұрап, әрең көндірдік. Залға кірісімен Алмат:

– Апай, Сіз «бір-бірден кіріңдер» деп едіңіз, мұнда екі адам жүр ғой, – деді маған көзін қысып қойып. Аң-таң болған кітапханашы:

– Қой, бір қыз ғана кірді, – деп бізге жақын келіп. Әлекең саспай:

– Жұлдыз, мен рас айтып тұрмын ғой, екі адамсыңдар ғой я, – деді.

– Иә, екі адамбыз, – деді күлкісін тия алмай. «Сөз тапқанға қолқа жоқ» дестік.

Түркология факультетінде бізден бір курс төмен оқыған Айгүл, Айнұр Көмекбаевалар қатар тұрғанда, айырмасын байқау қиынға түстетін. Оларды көргендердің: «Сен, Айгүлсің ба, Айнұрсың ба?» деген сұрақтарынан жауыр болған ағайындылар амандасқандарға өз аттарын қоса айтатын. Бірде егіздердің бірін көрген Алмат:

– Айгүл, Айнұр, қалайсың? – демесі бар ма. Залды тұғандар қыран-топан күлді.