Ерулік – бұл жаңа қонысқа көшіп келгендерді үйге шақыру дәстүрі. Жаңа көшіп келгендердің тосырқамай, өздеріне тез үйреніп кетуі үшін жасалатын ырым. Ерулік көршілердің арасын жақындастырады. Шақырушы тарап қонақтарды жылқы етінің ең сүбелі болып есептелетін қазы-қарта, жал-жаясын, сондай-ақ қой етін беріп сыйлайды.

Қазақ дәстүрі бойынша әйелдер күйеуінің туыстарының атын атамаған. Бұл сыйластықтың көрінісі. Қазақ әйелі күйеуінің аға және әпкелеріне, ет жақын туыс­тарына көпшілік жағдайда «мырза қайнаға», «бай атам», «би аға», «тентегім», «еркежан», «шебер шешей», «ақ әже», «сырғалым», «шашбаулым» деген сияқты ат қойған.

Құрсақ той, құрсақ шашу – бұл өзінің келінінің аяғы ауыр екендігін білген ене достарын, туыстарын, көрші қолаңдарын шақырып, дастарқан жаю дәстүрі. Бұл шараның мақсаты жүкті болған келінінің көңілін аулау. Үлкендер жағы болашақ анаға баталарын берсе, құрбылары, жеңгелері өздерінің өмірлік тәжірибелерімен бөліседі.

Аяғы ауыр әйел қиналмай босануы үшін жасалатын ырым. Ырымға сәйкес оның ет жақын туыстары, көпшілігі әйелдер қонақтарға арнап ет асулары керек. Қазанға салынған ет піскенше әйел де босанады деген ырым қалыптасқан.

Сүйек жаңғырту дегеніміз құдалықты жалғастыру, яғни бір құда тағы да бір рет құдаласу дәстүр. Дәстүр қыз бен жігіттің келісімі бойынша жүргізіледі.

Қандай да бір салтанатты шара алдында қыз өзі ұнатқан жігітке Ұйқыашар тағамын береді. Мұның қайтарымы ретінде жігіттер жағы қыздарға айна, тарақ пен әшекей сияқты бұйымдар сыйлайды.

Бұрынғы кезде қазақ келіндері ерлерінің рұқсатынсыз көңіл көтермеген. Ерлері тойға, айтқа кеткен кезде ауылда тек әйелдер ғана қалған. Осы кезде олар дәмді етін асып, самаурынға шайын қойып, бастарын бір жерге қосып әзіл-әңгімелерін жарастырған. Бұл қазақ әйелдерінің береке-бірлігін, татулығын арттырған. «Абысын асы» әйелдердің татулықта өмір сүруіне тәрбиелейді.